|
kurdland روستاى سولاکان دردامنه كوه 2835متري عبدالرزاق باآب وهوايي كوهستاني وطبيعتي زيبا ومردماني ازتبارفرهنگ وادب واكثراتحصيل كرده باحدود120نفردارندگان تحصيلات عالي وحدود13وبلاگ نويس ويك وبسايت رسمي يكي ازنادرترين روستاهاي ادبي وفرهنگي ايران وكردستان ميباشدوحدودات روستاازگنجيه زيويه تانزديكيهاي غاركرفتوكه هردوضلع اين روستاوغارهاي زيرزمينان درامتداداين اضلاع وآثارباقيمانده ازقلعه هاي باستاني ازوجودتمدني عظيم حکايت دارد باز باران ، بی طراوت ، کو ترانه؟ !
سوگواری ست ،رنگ غصه ، خیسی غم ،
می خورد بر بام خانه ، طعم ماتم . یاد می آرم
که غصه ، قصه را می کرد کابوس ، بوسه می زد بر دو چشمم گریه با لبهای
خیسش .
می دویدم، می دویدم ، توی جنگل های
پوچی ، زیر باران مدیحه ، رو به خورشید ترانه ، رو به سوی شادکامی .
می دویدم ، می دویدم ، هر چه دیدم غمفزا بود ، غصه
ها و گریه ها بود ،
بانگ شادی پس کجا بود؟
این که می بارد به دنیا ، نیست
باران ، نیست باران ، گریه ی پروردگار
است،
اشک می ریزد برایم .
می پریدم از سر غم ، می دویدم مثل مجنون ، با دو پایی مانده بر ره
از
کنار برکه ی خون .
باز باران ، بی کبوتر ،
بوف شومی سایه گستر ، باز جادو ، باز وحشت ،
بی ترانه ، بی حقیقت ، کو ترانه؟ !
کو حقیقت؟ !
هر چه دیدم زیر باران ، از عبث
پر بود و از غم ، لیک فهمیدم که شادی
مرده او دیگر به دلها ، مرده در این
سوگواری نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ  وچه ساده با گریستن خویش زاده می شویم و چه ساده با گریستن دیگران از دنیا می رویم و میان این دو سادگی معمایی میسازیم به نام زندگی"رضاسيدرشيد" آخرین مطالب 
نويسندگان پيوندها
|
|||
 |
تبادل
لینک هوشمند
